Dawno temu wymarzyłam sobie studia na wydziale Architektury Wnętrz na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Nie wyobrażałam sobie innej drogi życiowej. Moja pasja pozwoliła mi zdać na nie za pierwszym razem. Po uzyskaniu dyplomu - w 2002 roku - uznałam, że to za mało. Postanowiłam studiować scenografię, żeby poszerzyć swoje zainteresowania, a tym samym i kompetencje. W 2006 roku zdobyłam drugi dyplom na tej samej warszawskiej uczelni.

Pracę zawodową rozpoczęłam w 1998 roku. Najpierw były to projekty wnętrz apartamentów i domów prywatnych. Później w miarę zdobywania nowych umiejętności poszerzałam zakres swoich działań o projektowanie scenografii, stylizacje, dekoracje.

Projektując wnętrza wychodzę z założenia, że przestrzeń powinna odzwierciedlać upodobania właściciela, a nie projektanta. Staram się tak zorganizować wnętrze, aby było ono dopełnieniem osoby, która w nim mieszka, lustrem dla jej upodobań, przyzwyczajeń, charakteru. Stąd wnętrza, które wychodzą spod mojej ręki są tak różnorodne, jak różni są moi klienci. Decyduje osobowość właściciela, bo wnętrze ma być „uszyte” na miarę jego potrzeb. Przyznam jednak, że najchętniej realizuję odważne pomysły. Nie lubię sztampy, wnętrz jednorodnych stylistycznie, mam alergię na bezduszne kalki z wnętrzarskich pism.

W projektowaniu najbliższe mi jest balansowanie między stylami. Najbardziej twórcze jest w moim rozumieniu odkrywanie, poszukiwanie, działanie właśnie na pograniczu stylów, czyli tworzenie a nie odtwarzanie.

Scenografią zajmuję się na bardzo różnych polach. Zaczęłam od współpracy ze studentami Łódzkiej Szkoły Filmowej. Później była